Για μία Οικολογική Ιατρική στο πλαίσιο της Περιφέρειας

του Νίκου Τσάμη
Ιατρού, μέλους της "Οικολογικής Συμμαχίας
για την Περιφέρεια Αττικής"

Βασική θέση μας είναι η έμφαση στην πρόληψη μέσα από ένα δίκτυο Αγωγής και Προαγωγής υγείας που θα περιλαμβάνει, σαν ενεργώς δρώντες, τους θεσμούς και τις οργανώσεις της κοινότητας. Αντιλαμβανόμαστε έτσι την Υγεία σαν έναν πολιτικό στόχο, εφ’όσον προυποθέτει την εμπλοκή των πολιτών σε μια επιδίωξη που τους αφορά άμεσα. Η επιδίωξη της Υγείας,  γίνεται έτσι αντιληπτή σαν μια πολιτική αρετή που αφαιρεί την ευθύνη από τους ειδικούς και την αποθέτει στα ίδια τα άτομα, τα οποία συνεργάζονται επινοώντας συλλογικές δράσεις που έχουν στόχο να αλλάξουν διαδεδομένες αρνητικές συμπεριφορές Υγείας, να παρέμβουν στο περιβάλλον επ’ ωφελεία της Δημόσιας Υγείας, να δημιουργήσουν κουλτούρα που θεωρεί την Υγεία σαν μια δημιουργική- αρμονική σχέση με το φυσικό και κοινωνικό περιβάλλον. Είμαστε αντίθετοι σε μια αντίληψη που φαντάζεται το Αγαθό της Υγείας να προκύπτει από μια υπερκατανάλωση φαρμάκων και διαγνωστικών εξετάσεων ανεξάρτητα εάν αυτά κάποιες φορές είναι απαραίτητα.

Πυλώνας μιας Οικολογικής Περιφερειακής Ιατρικής είναι η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας που προσαρμόζεται ερευνητικά και κλινικά στην πραγματικότητα της Περιφέρειας. Τα ειδικά θέματα Δημόσιας Υγείας αφορούν αφ’ενός το τοπικό νοσολογικό προφίλ του πληθυσμού και αφ’ετέρου τα ιδιαίτερα περιβαλλοντικά και κοινωνικά προβλήματα που επικρατούν. Συνεπώς δεν πρόκειται για την αποκέντρωση του συγκεντρωτικού θεσμού του Νοσοκομείου, αλλά για την δημιουργία τοπικών θεσμών Υγείας που περιλαμβάνουν, εκτός από τους δημόσιους λειτουργούς, και μια ποικιλία εθελοντών με διαφορετικές δεξιότητες, επιστημονικό υπόβαθρο και διαθεσιμότητα. Οσο περισσότερο διαφοροποιημένες είναι οι ομάδες εθελοντών, όσο μεγαλύτερη φαντασία και ποικιλία περιλαμβάνουν οι δράσεις τους, τόσο πιο αποτελεσματικό θα είναι το δίκτυό τους.

Η χρηματοδότηση της Οικολογικής Περιφερειακής Ιατρικής προυποθέτει ότι οι πόροι προέρχονται από την Περιφέρεια αλλά και να παραμένουν σε αυτή. Το συγκεντρωτικό, γραφειοκρατικό μοντέλο έχει αποτύχει παταγωδώς προάγοντας μόνο την διαφθορά και την αναποτελεσματικότητα. Απαιτείται κοινωνικός έλεγχος και λογοδοσία σε όλες τις φάσεις υλοποίησης των δράσεων κοινωνικής Ιατρικής που μόνον στο επίπεδο της Περιφέρειας και της κοινότητας είναι εφικτό να γίνουν. Η Δημόσια Υγεία είναι βαθειά Δημοκρατική ή απλά δεν υπάρχει.

Είμαστε υπέρ της ενσωμάτωσης των εμπειρικών εναλλακτικών θεραπευτικών μεθόδων στην κλινική πράξη για τους συμπολίτες μας που τις επιλέγουν, όπως προτείνει και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας. Εξ άλλου είναι φθηνές και κατά κανόνα με λιγότερες ανεπιθύμητες ενέργειες υπηρετώντας μια αντίληψη πιο φιλική στις οικολογικές αρχές. Προτείνουμε το λεγόμενο «Βιο-ψυχο-κοινωνικό μοντέλο» αντί του κυρίαρχου «Βιο-ιατρικού μοντέλου» γιατί αντιλαμβάνεται το άτομο ενταγμένο στο οικοσύστημα της κοινωνίας και της φύσης και όχι σαν μια μηχανή που πρέπει να επισκευαστεί. Αντιλαμβανόμαστε την Υγεία περισσότερο σαν μια διαδικασία προσαρμογής και λιγότερο σαν μια προσπάθεια επαναφοράς στο φυσιολογικό κάποιων βιολογικών παραμέτρων με επιθετικά μέσα, που συνήθως συνοδεύονται από ανεπιθύμητες ενέργειες.

Η θεώρηση της Υγείας σαν ενός πολιτικού στόχου μας υποχρεώνει να την συναρθρώσουμε και με άλλα μείζονα πολιτικά και πολιτισμικά ζητήματα όπως είναι η φτώχεια, η κοινωνική ανισότητα, ο ρατσισμός, ο κοινωνικός αποκλεισμός, ο εθνικισμός, ο πόλεμος, η ομοφοβία, ο ναζισμός. Η Οικολογική Ιατρική στο επίπεδο της Περιφέρειας και της κοινότητας θα διεκδικήσει, με υποκείμενα τους ίδιους τους πολίτες, την Υγεία που απαλλοτρίωσαν οι πολυεθνικές και η γραφειοκρατία της διαφθοράς, επ’ ωφελεία της κοινωνίας και του περιβάλλοντος. 

Ποιος είναι «Σύμμαχος»

«Σύμμαχος» είναι οποίος εκλαμβάνει την προστασία του οικοσυστήματος σαν λόγο προσωπικής ταυτότητας, προσωπικού προγράμματος ζωής και λόγο νοητικής διεργασίας, όποιος εμπνέει την πολιτική του πρακτική από τις αρχές της πολιτικής οικολογίας και της οικολογίας της πολιτικής, της διαφάνειας και της νομιμότητας.

«Σύμμαχος» είναι οποίος διαβλέπει στην οικονομική μεγένθυση, επικεντρωμένη στην πιο εντατική και εκτεταμένη εκμετάλλευση της φύσης και της ανθρώπινης εργασίας, τα αίτια της βαριάς υποβάθμισης του πλανήτη μας, των αλλοτριωμένων και ρυπαρών συνθηκών ζωής στις εκβιομηχανισμένες χώρες και της ανηλεούς, καταθλιπτικής, υπανάπτυξης των τριών τετάρτων της ανθρωπότητας.

«Σύμμαχος» είναι οποίος θεωρεί ακράδαντα ότι τα μεγάλα μεταναστευτικά ρεύματα και η αναπαραγωγή των τοπικών συγκρούσεων και των περιφερειακών συρράξεων, διατηρούν τις ρίζες τους στο διαρκώς αυξανόμενο χάσμα μεταξύ ανεπτυγμένου βορρά και υποβαθμισμένου νότου, μεταξύ πλούσιων και φτωχών περιοχών, μεταξύ κόσμων της αφθονίας και κόσμων της δυστυχίας.

«Σύμμαχος» είναι οποίος αρνείται κατηγορηματικά κάθε μορφή διάκρισης και ρατσισμού. Η πολυπλοκότητα, η πολυφωνία, ο πλουραλισμός και η διαφορετικότητα - όχι λιγότερο από την αμοιβαιότητα, την ενότητα και την αλληλεγγύη μεταξύ ειδών και ανθρώπων - είναι ο πλούτος και η κινητήριος μηχανή της φυσικής και κοινωνικής εξέλιξης, δηλαδή της ίδιας της ζωής.

«Σύμμαχος» είναι οποίος θεμελιώνει την πολιτική του δράση σ’αυτές τις αρχές και όποιος την αναπτύσσει μέσω οργανωτικών μορφών που αξιοποιούν την συνεργασία, την αμοιβαία αλληλεγγύη και την επιλογή της μη βίας, την κριτική των ιεραρχικών δομών και την γραφειοκρατική διαίρεση και απομόνωση των ρόλων, την απόλυτη αντιστοιχία μεταξύ μέσων και επιλεγμένων μεθόδων και μεταξύ στόχων και αποτελεσμάτων. 

«Σύμμαχος» είναι όποιος αρνείται την ιδέα του πολέμου και την επιλογή του σαν στρατηγικό, ηθικό και πολιτικό εργαλείο.

«Σύμμαχος» είναι οποίος εμβάλλει επιπρόσθετη αξία σ’αυτόν τον ανυπολόγιστο πλούτο μέσω μιας άκρατης ανάγκης ελευθερίας και δικαιοσύνης, όποιος πιστεύει ακράδαντα στις θεμελιώδεις αρχές της δημοκρατίας και όλων των μορφών ελευθερίας, κοινωνικής, πολιτικής και θρησκευτικής. 

«Σύμμαχος» είναι οποίος εκλαμβάνει σαν προσωπική υπόθεση την προσπάθεια για την προστασία και την προάσπιση των δικαιωμάτων των ζώων, όποιος ενστερνίζεται την οικουμενική διακήρυξη των δικαιωμάτων των ζώων, επικυρωμένη από την UNESCO στις 15/10/1978.

«Σύμμαχος» είναι οποίος αναγνωρίζει τον πλούτο και την αξία της διαφορετικότητας, όποιος δεσμεύεται να προάγει την ουσιαστική εκπροσώπηση ανδρών και γυναικών σε κάθε αιρετό και οργανωτικό επίπεδο, αναγνωρίζει τον πλούτο και την αξία της ελευθερίας σεξουαλικού προσανατολισμού και της ιδιαιτερότητας του καθένα, πλήρως πεπεισμένος ότι την αναγκαία προϋπόθεση της ανάπτυξης μίας πλήρους οικολογικής συνείδησης δεν αποτελεί παρά η αξιοποίηση της διαφορετικότητας σε κάθε επίπεδο διεργασιών και αποφάσεων.

«Σύμμαχος» είναι όποιος δεσμεύεται στα πλαίσια του δημοκρατικού φεντεραλισμού και της αρχής της επικουρικότητας.

Για ποια Περιφέρεια;

Σύντομη διαδρομή της μετεξέλιξης της σύγχρονης Περιφέρειας από παρασιτική προέκταση της κρατικής διοίκησης σε αυτόνομη διοικητική και πολιτική οντότητα, στο δρόμο της υιοθέτησης των πολιτικών της αειφορίας και της Οικολογικής Μετάβασης

του Γιώργου Δημητρίου
Dr. Αρχιτέκτονα
Μέλους της Ομάδας Οικολογικού Ακτιβισμού
«Πράσινοι Γρύλοι» *

Έπρεπε να περάσουν αρκετοί αιώνες, μετά την πρώτη λειτουργική διάρθρωση του χώρου σε Περιφέρειες της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, για να κατακτήσει η προβληματική αυτού του τύπου μια θέση στην ατζέντα του πολιτικού διαλόγου. Μολονότι η έννοια της Περιφέρειας απαριθμεί αναφορές σε κείμενα και πραγματείες από το τέλος του μεσαίωνα, οι σχετικές προσεγγίσεις στάθηκαν φιλολογικού τύπου, με τη μορφή αφήγησης της πολυδιάστατης πραγματικότητας του χώρου σε συνεχή ροή, βάσει ιστορικών και γεωγραφικών χαρακτηριστικών. Ο διάλογος γύρω από τον ορισμό της, ως επί το πλείστον στο πεδίο της γεωγραφίας, εκκινεί μεταξύ του δεύτερου ήμισυ του 19^ου αιώνα και το τέλος του μεσοπολέμου και αρχίζει να προσλαμβάνει πολιτικά χαρακτηριστικά και τη πολιτική και θεσμική μορφή του – έτσι όπως τον γνωρίζουμε σήμερα – μετά το τέλος του τελευταίου πολέμου.

Πάρα το γεγονός ότι αντιμετωπίστηκε από πολλές πλευρές και πολλαπλές οπτικές γωνίες, η έννοια της Περιφέρειας δεν κατόρθωσε να αποτυπωθεί σε μία «περιφερειακή» διάρθρωση ώριμης ανάγνωσης του χώρου, έως τις αρχές της δεκαετίες του ’70 του 20^ου αιώνα, καθόσον «είχε αντιμετωπιστεί συστηματικά στο πεδίο της ταύτισης της χωρικής ταυτότητας με την διάσταση του ενιαίου – και αδιαίρετου – κράτους-έθνους». ». Με την κλίμακα του κράτους-έθνους να επισκιάζει τις τοπικές πραγματικότητες και τις χωρικές αναπαραστάσεις από μέρους των «ειδικών», παρεμποδίστηκε για δεκαετίες η μετεξέλιξη της κρατικής δομής στην κατεύθυνση της περιφεριακότητας, η ουσιαστική ανάδειξη των αρετών της - ως ad hoc σύνθεση χωρικών, κοινωνικών, οικονομικών, πολιτισμικών και περιβαλλοντικών χαρακτήρων - και, επακόλουθα, η πρωταρχική ανάγκη πολιτικής αυτονομίας της τοπικότητας.

MeetUp 14.03.2019

Ο «κοινωνικός μισθός», μέσω της Κοινωνικής Οικονομίας, στην Αττική

του Βαγγέλη Σπινθάκη
Μέλους της Ομάδας Οικολογικού Ακτιβισμού
"Πράσινοι Γρύλοι"

Η κοινωνική οικονομία είναι το μεγάλο συγκριτικό πλεονέκτημα για όσους θέλουμε να την εντάξουμε στο πρόγραμμά μας, στους θεσμούς και στις εφαρμογές τους. Απαιτούνται όμως συγκεκριμένες περιφερειακές πολιτικές για την κοινωνική οικονομία, χρειάζονται πρόσθετα εργαλεία, πρακτικές και πρόσθετες λύσεις. Δεν ανεχόμαστε πλέον την απάθεια, την οκνηρία την ολιγωρία και την εμμονή στις παλιές μορφές είτε της κρατικής είτε της ιδιωτικής οικονομίας που υποστηρίζουν οι άλλες περιφερειακές παρατάξεις.

Έχουμε διαπιστώσει ότι μια σειρά από επιχειρηματικές πρωτοβουλίες κοινωνικής οικονομίας μπορούν να προσφέρουν στους πολίτες ποιοτικότερες και φθηνότερες υπηρεσίες σε σχέση με το κράτος και την αγορά. Προνομιακοί τομείς κοινωνικής επιχειρηματικότητας στην Αττική είναι η ενέργεια, το περιβάλλον, ο πολιτισμός, η αγροδιατροφή, η κοινωνική φροντίδα.

Θέλουμε λοιπόν να προσθέσουμε υλικούς και οικονομικούς πόρους και υπηρεσίες σε τομείς που η Περιφέρεια μπορεί να προσφέρει. Θέλουμε με αυτό τον τρόπο να ενισχύσουμε τον «κοινωνικό μισθό» των πολιτών σε εποχές μείωσης των εισοδημάτων. Θέλουμε να μοχλεύσουμε ανενεργούς υλικούς πόρους, σε εκτάσεις, κτίρια, υποδομές, αγρούς, που ούτε το ευρύτερο κράτος ούτε οι ιδιωτικές επιχειρήσεις μπορούν να αξιοποιήσουν. Επιδιώκουμε να δώσουμε κίνητρα για την επιχειρηματικότητα των συνεργαζόμενων πολιτών.

Οικολογική Συμμαχία για την Περιφέρεια Αττικής

Η ηθική της πολιτικής μας...

Το τέλος της τετραετίας και της παρούσας διακυβέρνησης βρίσκει οριστικά χαμένη κάθε «ΕΛΠΙΔΑ» δημιουργίας μιας άλλης κοινωνίας και μιας άλλης σχέσης της με την οικονομία και το φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον, σε θέση να δημιουργήσει την πολυπόθητη αειφορία, με λίγα λόγια μια διάχυτη βιώσιμη ευημερία – μέσω της ισορροπίας μεταξύ κοινωνίας, οικονομίας και περιβάλλοντος - μακρόχρονης οπτικής.

του Γιώργου Δημητρίου
Dr. Αρχιτέκτονα
Μέλους της Ομάδας Οικολογικού Ακτιβισμού
«Πράσινοι Γρύλοι» *

Βασική αιτία η διαχρονική βαθιά κρίση αντιπροσώπευσης – ή η καταστροφική έλλειψη αντιστοιχίας μεταξύ των κοινωνικών και περιβαλλοντικών δυναμικών του χώρου και της θεσμικής τους εκπροσώπησης - που οδήγησε πρώτα στο σημερινό εκμηδενισμό κάθε οράματος και έπειτα στην υποκατάσταση της απαραίτητης αειφόρου ανασυγκρότησης της πτωχυμένης πλέον χώρας με μια «τυφλή», φτηνή και καταστροφική, εκποίηση του φυσικού και πολιτισμικού πλούτου, με ανεπανόρθωτες συνέπειες για τις μελλοντικές γενιές. Από τον προγραμματισμό των εξορύξεων υδρογονανθράκων σε όλη τη χώρα και την αδειοδότηση γιγαντιαίων ξενοδοχειακών μονάδων σε δάση, αιγιαλούς και τοπία ιδιαίτερου κάλλους, έως την άκριτη εγκατάσταση αιολικών «όπου φυσάει ο άνεμος», τη παράταση της χρήσης επικίνδυνων ζιζανιοκτόνων και την βίαιη καταπάτηση των δικαιωμάτων των ζώων, στην προσπάθεια ενίσχυσης της εντατικής ζωοτεχνίας, η εγχώρια πολιτική απέδειξε πλέον ξεκάθαρα την ολική της αποξένωση από κάθε ιδέα αειφορίας, από την κοινωνία, τις ανάγκες της και τους προβληματισμούς της και, εν τέλει, από την αναμφισβήτητη υποχρέωση να υπηρετεί το αναφαίρετο δικαίωμα της κοινωνίας σε ένα αειφόρο μέλλον.