Δημιουργική ‘’κατάληψη’’ της εξουσίας

του Θάνου Γιαννούδη,
μέλους των Κινήσεων
«Οικολογική Συμμαχία Αττικής»
και
«Οικολογία Αλληλεγγύη Θεσσαλονίκης»

Με τις διπλωματικές αποτυχίες σε μια κομβική εποχή να διαδέχονται η μία την άλλη, και με τις πολυθρύλητες επενδύσεις να μην έρχονται, η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, για να προστατεύσει το δόγμα μιας κακοποιημένης ‘’κανονικότητας’’, αποφάσισε  να βαφτίσει ως νούμερο ένα εχθρό της τις καταλήψεις  και να ολοκληρώσει την επίθεση που ήδη ο ΣΥΡΙΖΑ είχε ξεκινήσει σε κάθε τι εναλλακτικό και μη εναρμονιζόμενο με τα κυρίαρχα πρότυπα ζωής και δράσης. Κινδυνολογίες για οπλοστάσια που όλως περιέργως δεν επαληθεύονται ποτέ, επιλεκτική ενθύμηση καταγγελιών ιδιωτών βαλτωμένων για δεκαετίες για καθαρά επικοινωνιακούς λόγους, αλλά και σκληρή καταστολή σε καθ’ όλα φιλήσυχους περίοικους αποτελούν καθημερινότητα, ενισχυόμενη από φιλικά προσκείμενα ΜΜΕ που –επίσης όλως περιέργως- ελέγχονται ενίοτε και για διαπλοκή με τα κέντρα εξουσίας. Οι επιχειρήσεις της αστυνομίας στην Αθήνα έχουν ήδη ξεκινήσει τμηματικά, ενώ πρόσφατα και ο κυβερνητικός Δήμαρχος της Θεσσαλονίκης απηύθυνε έκκληση στον αρμόδιο Υπουργό να συμπεριλάβει και τις καταλήψεις της συμπρωτεύουσας στις βίαιες αυτές εκκενώσεις.

Ο οικολογικός χώρος, βασιζόμενος σε αρχές πασιφιστικές και έχοντας ως όπλο του τη μη βίαιη επικοινωνία, προφανώς δεν επικροτεί κατ’ αρχήν την κατάληψη ξένης περιουσίας ως μέσο πάλης, παρά μόνο την ερμηνεύει ως μια έσχατη κραυγή αποκλεισμένων κοινωνικών στρωμάτων από την ισοπεδωτική μηχανή της σύγχρονης αλλοτρίωσης. Κατανοούμε, ωστόσο, πως η κατάσταση είναι ευρύτερη και πολυεπίπεδη, αφού και τα περισσότερα κτήρια που καταλαμβάνονται αφέθηκαν για δεκαετίες εγκαταλειμμένα και οι δραστηριότητες εντός τους τα διατηρούν και τα ξαναζωντανεύουν, αλλά και η έσχατη στοχοποίησή τους εξυπηρετεί άλλου είδους σκοπιμότητες. Αξίζει να δούμε την κατάσταση ολιστικά και να εκθειάσουμε εναλλακτικές πρακτικές που ήδη λαμβάνουν χώρα σε δεκάδες αυτοδιαχειριζόμενα εγχειρήματα τέτοιου είδους, όπως οριζόντιες αμεσοδημοκρατικές δομές, ανταλλακτικά παζάρια, απευθείας διάθεση προϊόντων από παραγωγούς, δωρεάν μαθήματα σε όσους μαθητές κι όσες μαθήτριες έχουν ανάγκη, κοινωνικά ιατρεία και φαρμακεία, έμπρακτη βοήθεια σε πρόσφυγες και μετανάστες που συντείνει στην ενσωμάτωσή τους, εκτιμώντας παράλληλα και την προσπάθεια εξοβελισμού βίαιων στοιχείων αναταραχής πρώτα από τους ίδιους τους συμμετέχοντες στα εγχειρήματα αυτά.

Αν η Κυβέρνηση σκεφτόταν έξυπνα και μακροπρόθεσμα κι είχε για στόχο της την καταλλαγή των παθών αντί για τις διασταλτικές εικόνες των δελτίων ειδήσεων, θα έπαιρνε πρώτη την πρωτοβουλία να ρυθμίσει μια κατάσταση που –θέλουμε δε θέλουμε- είναι υπαρκτή. Ο οικολογικός χώρος πάντοτε πρότεινε να λάβει πρώτη η ίδια η Πολιτεία πρωτοβουλίες για την απόδοση χώρων στα εναλλακτικά κινήματα κι εγχειρήματα, κατά το πρότυπο πολύ επιτυχημένων και καθόλου επιθετικών πρακτικών που λαμβάνουν χώρα σε μεγάλες πόλεις της Ευρώπης εδώ και δεκαετίες. Με τον τρόπο αυτό, τα οφέλη είναι πολλαπλά: και προστατεύονται κτήρια του Δημοσίου που κινδυνεύουν να καταρρεύσουν και δημιουργούνται σε πολλαπλές γειτονιές εστίες αυτοοργάνωσης κι εναλλακτικών δομών ως αντίβαρο στη μαζική βιομηχανοποιημένη κουλτούρα, ενώ διασφαλίζεται σε μεγάλο βαθμό και η αποφυγή τέλεσης επιθετικών ενεργειών που λειτουργεί από το σύστημα ως η καλύτερη αφορμή για να βάλει σε λειτουργία τους οργανωμένους μηχανισμούς καταστολής του.

Ο οικολογικός χώρος καλεί τους πολίτες, ανεξάρτητα από την πολιτική τους τοποθέτηση, να αγωνιστούν από κοινού ενάντια στη λογική της από τα πάνω επιβολής ομοιομορφίας στην κοινωνία που λαμβάνει χώρα και καταπνίγει όποιον τολμά να σκεφτεί και να δράσει διαφορετικά. Τους προσκαλεί δε, επιπλέον, να συνδράμουν μαζί μας σε μια εναλλακτική κατάληψη που οφείλει να λάβει χώρα, μια δημιουργική ‘’κατάληψη’’ της εξουσίας με σειρά προτάσεων, λαϊκών νομοθετημάτων, αυτοοργανωμένων τοπικών δημοψηφισμάτων, κινημάτων βιωσιμότητας και αυτάρκειας, δημοτικών συνεταιρισμών ενέργειας και κυκλικής οικονομίας. Σίγουρα η δημιουργία ενός νέου ενωτικού πράσινου κόμματος θα συμβάλει προς αυτή την κατεύθυνση, αλίμονο όμως αν περιμένουμε μόνο από τα κόμματα να αλλάξει η ζωή μας και δε δίνουμε πρώτοι ο ένας το χέρι στον άλλο. Γιατί στη βία της παλινορθωμένης δεξιάς την απάντηση θα τη δώσει μόνο η αλληλεγγύη!

Η «ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ» στο Περιφερειακό Συμβούλιο για το «EuroVelo» και τον ποδηλατικό τουρισμό

Αθήνα, 20-01-2020

Αρ. Πρωτ.:

Προς :                Πρόεδρο Περιφερειακού Συμβουλίου Αττικής,

                           κ. Θεοδωρόπουλο Χρήστο

Κοινοποίηση :  Περιφερειάρχη Αττικής,

                           κ .Γεώργιο Πατούλη

                           κ.κ. Περιφερειακούς Συμβούλους

Θέμα : Αίτημα για συζήτηση προ ημερησίας διάταξης στην 1^η Συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου της 22.01.220 αναφορικά με τον ποδηλατικό τουρισμό και τις διευρωπαϊκές ποδηλατικές διαδρομές «EuroVelo» 8 και 11 στην Περιφέρεια Αττικής

Κύριε Πρόεδρε,

Ο ποδηλατικός τουρισμός θεωρείται διεθνώς από τις πιο δυναμικές μορφές εναλλακτικού τουρισμού. Μελέτη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου το 2012 - https://ecf.com/sites/ecf.com/files/EP%20study%20on%20EuroVelo%20network.pdf - υπολόγιζε ότι ο ποδηλατικός τουρισμός αφορούσε σε ευρωπαϊκό επίπεδο περισσότερες από 20 εκατομμύρια διανυκτερεύσεις τον χρόνο, με συνολική ετήσια συμβολή στην οικονομία ύψους 44 δις ευρώ περίπου.

Φιλικός προς το περιβάλλον, ο ποδηλατικός τουρισμός έχει το πλεονέκτημα να εκτείνεται σε όλες τις εποχές του χρόνου, να δημιουργεί οικονομικές δραστηριότητες σε όλη τη διαδρομή των ποδηλατών (και όχι μόνο στα βασικά σημεία προορισμού), αλλά και να ενθαρρύνει την ουσιαστική γνωριμία των επισκεπτών με το περιβάλλον, τον πολιτισμό και τον τρόπο ζωής των κατοίκων κάθε περιοχής. Παράλληλα βελτιώνει την ποιότητα ζωής των τοπικών κοινωνιών, καθώς γίνεται καταλύτης για ποδηλατικές υποδομές που ενθαρρύνουν και διευκολύνουν τη χρήση ποδηλάτου σε τοπικό επίπεδο, με προφανή οφέλη για το κυκλοφοριακό αλλά και τη δημόσια υγεία. Από αυτή την οπτική, το διευρωπαϊκό δίκτυο ποδηλατικών διαδρομών της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Ποδηλατών «EuroVelo» αποκτά σημαίνουσα σημασία.

Συνάντηση του συλλόγου ρεματιάς με τον δήμαρχο Αμαρουσίου

Συνάντηση γνωριμίας πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 16/1/2020 μεταξύ του Δημάρχου Αμαρουσίου κου. Θεόδωρου Αμπατζόγλου παρουσία των Αντιδημάρχων κ.κ. Κων/νου Ρώτα και Ε. Κάββαλου και αντιπροσωπείας του Συλλόγου Προστασίας Περιβάλλοντος & Ρεματιάς Πεντέλης – Χαλανδρίου, αποτελούμενη από την Πρόεδρο Μαρίνα Σμαραγδή και τα μέλη Ρούλα Καϊμάκη και Δημήτρη Σταμέλο (Πρόεδρο, επίσης, του συλλόγου «Νέο Μαρούσι»).

Κατά τη συνάντηση κατατέθηκε σχετικό Υπόμνημα και συζητήθηκαν τα εξής θέματα:

1. Η επίσπευση των διαδικασιών για τη φύτευση χώρου - ιδιοκτησίας Δημοσίου - παρά την οδό Φραγκοκκλησιάς, προκειμένου αυτή να ολοκληρωθεί μέσα στη φετινή φυτευτική περίοδο.

2. Η κακή κατάσταση του ρέματος στην περιοχή, κυρίως, του Ν. Αμαρουσίου (ανεξέλεγκτες χρήσεις, υποσκαφές, καταπτώσεις πρανών) και η «απαραίτητη» υλοποίηση από πλευράς Δήμου της Πράξης Εφαρμογής του ΓΠΣ 11 Ο.Τ. για τη διάνοιξη της παραρεμάτιας οδού, όπως προβλέπει το Π.Δ./1995.

3. Το Σχέδιο Βιώσιμης Αστικής Κινητικότητας (ΣΒΑΚ) για το οποίο ζητήθηκε να προσκληθεί ο Σύλλογος στις επόμενες (Β και Γ) φάσεις της δημόσιας διαβούλευσης, ώστε να καταθέσει τις προτάσεις του – εάν χρειαστεί - με την ενσωμάτωση σε αυτό των προβλέψεων του Π.Δ./1995.

4. Ζητήματα εκτάσεων (14 ΚΑΕΚ) που ανήκουν στην Α’ ζώνη προστασίας της Ρεματιάς και μεταβιβάστηκαν στην ΕΤΑΔ Α.Ε. για τα οποία ζητήθηκαν ενέργειες από πλευράς Δήμου για την επιστροφή τους, καθώς σε αυτές δεν επιτρέπεται «καμία χρήση».

5. Τη δυνατότητα σύστασης διαβαθμιδικού συνδέσμου (βάσει των άρθρων 105 και 106 του ν. 3852/2010) από την Περιφέρεια και τους 4 παραρεμάτιους δήμους αντί του φορέα διαχείρισης που προβλέπεται από το Π.Δ./1995, η σύσταση του οποίου αντιμετωπίζει προβλήματα.

H «ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ» θέτει το θέμα της διάθεσης των εγκαταλελειμμένων χώρων και κτιρίων στο Περιφερειακό Συμβούλιο Αττικής

Αθήνα, 11-01-2020

Αρ. Πρωτ.:

Προς :              Πρόεδρο Περιφερειακού Συμβουλίου Αττικής,

                          κ. Θεοδωρόπουλο Χρήστο

Κοινοποίηση : Περιφερειάρχη Αττικής, 

                          κ .Γεώργιο Πατούλη

                          κ.κ. Περιφερειακούς Συμβούλους

Θέμα :            Αίτημα για συζήτηση προ ημερησίας διάταξης στην 1^η Συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου της 15.01.220 αναφορικά με τη μεταβατική επανάχρηση κτιρίων και χώρων της Περιφέρειας και των Δήμων Αττικής ως ουσιαστικό εργαλείο αστικής αναγέννησης

Κύριε Πρόεδρε,

1_

Τι είναι οι πόλεις; Είναι τα κτίρια ; Οι δρόμοι τους ; Τα πάρκα, οι υποδομές και οι ελεύθεροι τους χώροι; «Οι πόλεις είναι κάτι πολύ περισσότερο από το άθροισμα των υποδομών τους», έγραφε ένας από τους πλέον γνωστούς μελετητές τους. «Οι πόλεις ξεπερνούν τα τούβλα, το κονίαμα, το τσιμέντο και το χάλυβα τους. Οι πόλεις είναι τα δοχεία στα οποία χύνεται και δουλεύεται η ανθρώπινη γνώση… Οι πόλεις αποτελούν αντανάκλαση ενός πλήθους ιστοριών… Είναι το υπέροχο συναίσθημα του ανθρώπου, είναι μια επινόηση, είναι μία επινόηση του ανθρώπου».

Οι πόλεις αποτελούν δυναμικό φαινόμενο, ως καθρέπτης δρώντων και δράσεων, των ιστοριών των ανθρώπων και των κοινωνιών που τις έφτιαξαν, τις φτιάχνουν και τις λειτουργούν. Ενσωματώνουν και αντανακλούν γοργά τις κοινωνικές αλλαγές, τόσο στην ακμή όσο και στην παρακμή τους. Η πολύπλοκη τριπλή, οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική κρίση, που άρχισε να εκδηλώνεται εδώ και 40 περίπου χρόνια, αποτυπώθηκε βαθιά στις αστικές περιοχές της δυτικής Ευρώπης με τα σημάδια ακόμη έντονα στον πολεοδομικό ιστό τους : αποβιομηχάνιση, αποσύνθεση του εμπορικού ιστού, εγκατάλειψη και ερημοποίηση ολόκληρων περιοχών, υποβάθμιση κτιριακού δυναμικού, υποβάθμιση ή και εγκατάλειψη δημόσιου χώρου, υποβάθμιση φυσικού περιβάλλοντος.

Μπροστά στο μέγεθος και στην πολυπλοκότητα του προβλήματος, της συγχρονισμένης κατάρρευσης του αστικού και του κοινωνικού ιστού και των απορροιών τους, επιστήμη, επαγγελματίες της πρωτοπορίας αλλά και η Ευρωπαϊκή Ένωση, επεξεργάστηκαν και κατέθεσαν, από την δεκαετία του ’80, το μοναδικό εργαλείο που είναι σε θέση να το αντιμετωπίσει συνολικά : εκείνο της αστικής αναγέννησης.

Ιστορική απόφαση στην Μ. Βρετανία : ο ηθικός βιγκανισμός αποτελεί «φιλοσοφικό πρόταγμα» και πρέπει να προστατεύεται νομοθετικά

Μία σαφώς ιστορική απόφαση εξέδωσε εχθές, 3 Ιανουαρίου, το δικαστήριο του Νόργουιτς, 100 μίλια βορειοανατολικά του Λονδίνου : o ηθικός βιγκανισμός πρέπει να θεωρηθεί ως «φιλοσοφικό και όχι θρησκευτικό πρόταγμα», αξίζει σεβασμού σε μία δημοκρατική κοινωνία, δεν είναι ασυμβίβαστος με την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, δεν έρχεται σε σύγκρουση με τα θεμελιώδη δικαιώματα των άλλων και, ως εκ τούτου,  θα πρέπει να προστατεύεται νομοθετικά βάσει του «Equality Act 2010», της απόφασης του Βρετανικού Κοινοβουλίου που αποτελεί τη βάση του νόμου κατά των διακρίσεων.

Η ιστορική απόφαση του βρετανικού δικαστηρίου αποτελεί προιόν του δικαστικού αγώνα που είχε εκκινήσει ο βίγκαν ακτιβιστής και ζωολόγος, Jordi Casamitjjana, εναντίον της «League Against Cruel Sports», του πρώην εργοδότη του και οργάνωσης υπέρ της ευζωίας των ζώων που διοργανώνει εκστρατείες για τον τερματισμό των μαχών ζώων και των βίαιων «αθλημάτων» όπως το κυνήγι της αλεπούς, του λαγού και του ελαφιού. Ο δικαστικός αγώνας του βρετανού ακτιβιστή εκκίνησε μετά την άδικη απόλυση του ως ηθικού βίγκαν - το 2008 - όταν αποκάλυψε ότι το συνταξιοδοτικό ταμείο του εργοδότη του επένδυε σε εταιρείες που πραγματοποιούν πειράματα σε ζώα. Η υπεράσπιση του βασίστηκε σε ένα υπόμνημα 1.000 σελίδων το οποίο κατέληγε στο γεγονός ότι απολύθηκε καθόσον ηθικός βίγκαν.

«Είναι μία απόφαση πολύ σημαντική για εμάς τους «ηθικούς βίγκαν» δήλωσε ο Casamitjjana μετά την απόφαση. «Από εδώ και πέρα θα πρέπει να αισθανόμαστε πολύ πιο δυνατοί… Θα είμαστε σε θέση να εκδηλώνουμε ακόμη πιο ανοιχτά και ακόμη πιο ελεύθερα τις πεποιθήσεις μας. Και αυτό θα είναι σίγουρα καλό για χιλιάδες ζώων που εκμεταλλεύεται ακόμη ο άνθρωπος…»

Απόψεις του «Οικολογικού Φεντεραλισμού» (μέρος 1ο)

του Giorgio Grimaldi *

Τόσο η θεωρητική οπτική όσο και οι πρακτικές της πολιτικής οικολογίας και του φεντεραλισμού παρέχουν τις βάσεις ανάπτυξης ενός άλλου πολιτικού σχεδίου σε θέση να αντιπαρέλθει θετικά τις προκλήσεις της παγκοσμιοποίησης και να χαράξει τον δρόμο προς ένα μέλλον βιώσιμης ευημερίας - ασφάλειας, ειρήνης και περιβαλλοντικής προστασίας - ιδιαίτερα αναγκαίο σε εποχές κλιματικής κρίσης. Παρά τις πολλές, διαφορετικές και διακριτές, απόψεις της οικολογικής οπτικής και της φεντεραλιστικής προσέγγισης, ο καθορισμός ενός πεδίου κοινών αξιών και κοινών στόχων προσφέρει μία μοναδική ευκαιρία συγκεκριμενοποίησης πολιτικών προαγωγής της διαφοροποίησης στην ενότητα, της αλληλεξάρτησης στην αυτονομία, της αλληλεγγύης και των δίκαιων σχέσεων, στο πλαίσιο του σεβασμού των οικοσυστημικών ισορροπιών του πλανήτη.

Πολιτική Οικολογία και Φεντεραλισμός : Συγκλίσεις και διαφορές

Ο μετα-υλισμός, η κουλτούρα του περιορισμού της ανάπτυξης που απορρέει από την κριτική του καπιταλισμού και του καταναλωτισμού, ο ακτιβισμός για την προστασία του περιβάλλοντος, η αναζήτηση της ειρήνης, η υπεράσπιση της τοπικότητας και η τάση προς τον κοινοτισμό, αποτελούν σημαντικά χαρακτηριστικά της οικολογικής θεώρησης και πράξης. Η σύγκλιση με τα φεντεραλιστικά προτάγματα της αυτονομίας, της ενίσχυσης της τοπικής διάστασης, της αλληλεγγύης και της σοσιαλδημοκρατικής οπτικής, θα μπορούσαν να αποτελέσουν ένα ιδανικό πεδίο περιβαλλοντικής επανάστασης. Η ελάχιστη και συγκυριακή προσοχή στο περιβάλλον - η οποία εκδηλώνεται ως επί το πλείστο στις περιπτώσεις φυσικών καταστροφών - και η περιορισμένη και ασταθής κοινωνική αποδοχή των πράσινων κομμάτων, δείχνουν ότι η Πολιτική Οικολογία δεν θεωρείται ακόμη ως προτεραιότητα αν και υπάρχουν σαφή σημάδια της οικολογικής - πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής - μετάβασης σε μία κοινωνία της απανθρακοποίησης, δίχως ορυκτά καύσιμα.

Είναι αναγκαία πλέον η σύνταξη ενός στρατηγικού πολιτικού σχεδίου - επιπρόσθετα και πέραν των πολιτικών και κοινωνικών θεσμών που στηρίζουν τις ήδη δρομολογημένες διαδικασίες αξιοποίησης οικονομικών πόρων μέσω της πολιτικής δράσης - με στόχο την πραγμάτωση των αναγκαίων θεσμικών, κοινωνικών και πολιτισμικών αλλαγών που απαιτεί η ανάπτυξη μιας πράσινης οικονομίας με κύρια χαρακτηριστικά τον σεβασμό των ανθρώπινων δικαιωμάτων, την προστασία των βασικών ζωτικών αγαθών και τη βιώσιμη ευημερία. Παρά ταύτα, η σύνταξη του σχεδίου σκοντάφτει σε σημαντικές διαφορές πολιτικών επιλογών, ιδιαίτερα μεταξύ των θεωρητικών της αποανάπτυξης και των όσων υποστηρίζουν την «πραγματιστική» Πολιτική Οικολογία. Από αυτή την άποψη, το μόνο εργαλείο που θα μπορούσε να συντελέσει στο γεφύρωμα των συχνά αντιφατικών πολιτικών διαφορών - κοινής μήτρας - σε ένα κοινό στόχο και ένα κοινό σκοπό δεν είναι παρά το πολιτικό σχέδιο ενός Οικολογικού Φεντεραλισμού.

Βασικό στόχο των φεντεραλιστικών πολιτικών συστημάτων αποτελεί η διατήρηση της πολιτικής ελευθερίας και της ειρήνης σε δημοκρατικά πλαίσια, μέσω της αυτονομίας της διακυβέρνησης, της διάχυσης εξουσιών και του σεβασμού των μειονοτήτων. Η λήψη των αποφάσεων πραγματοποιείται στο χαμηλότερο δυνατό επίπεδο - όσο το δυνατόν πλησιέστερα στον πολίτη - με την βοήθεια κοινωνικών, οικονομικών και φορολογικών εργαλείων, βάσει της αρχής της επικουρικότητας. Η ομοσπονδιακή διακυβέρνηση ασκεί εξουσίες όπου είναι απαραίτητο για την ενιαία πολιτική του συστήματος, όπως η οργάνωση της άμυνας, το ενιαίο νόμισμα ή η απονομή της δικαιοσύνης. Τα φεντεραλιστικά πολιτικά συστήματα συνεπάγονται συνέργεια και συνεργασία, υπευθυνότητα και αποτελεσματικότητα όλων των επί μέρους επιπέδων της διακυβέρνησης και για όλες τις εξουσίες που τους παραχωρούνται συνταγματικά.